Muhtelif zamanlardan kalma bir yaranın, iğleşme evresindeyim şimdi.
Boynumda, dudaklarının iz düşümünden yüreğime nükseden sancıların yankısı azalmakta.
Bilirsin, ben kırmızıya aşık bir çocuktum,
Bu yüzden, s a n a y a l n ı z c a h a f ı z a m k a n ı y o r.!
Zayıflığına karşılık,
Göz yaşlarımla beslediğim dar ağacı, hayallerimizi taşıyacak kadar güçlü artık.
Belliydi senin bize dünden geç kalmışlığın.
Ben yarınımdan ölümümü diledim,
Sen tuza banılmış bir bıçakla, yaralarımı dilimledin.
Sahi biz, kaç gerçeği yalana çrvirdik, inandığımız bu aşkta, hatırlayabiliyormusun?
Kayıt Tarihi : 20.2.2015 20:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!