Kendi perdesinin gerisinde derin dalıyor çoğu
Dışarıdaki koyuluğu onun irili ufaklı gözeneklerini
O gözeneklerin yorumlanamayan parlaklığını tarıyor
Hep o siyah örtü kaplıyor oysa üstümüzü
Belki de o noktacıklar gülümsetiyor bizi
Onlara bağışlarcasına sevgililere yazıyoruz şiirlerimizi.
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bazı şeyle bumerang gibidir.Fırlatıldığında geri döner. Merak etmişimdir hep; Kötülükleri yapanların neden yanına kar kalır yaptıkları?... Neden geri dönmez kendisine?...
Ne yollar biter ne yolcular, ne de yolculuklar. Kutlarım yürekten Öğretmenim. Okumak zevkti... Nicelerine...
'Buldum mu' dediğimiz andan başlar, 'acabalar..' Sorgusu yapılmayacak kadar saf ve asil olanı bulmak ise, neredeyse olanaksız..
İşin kötüsü, 'patikalar çıkmaza vurdukça', gittikçe artan bir şüphe örtülür gökyüzünün üstüne... Hadi çık bakalım, bir daha yola, çıkabilecek misin?
Bence tek kurtuluş kendimizde... Kaptırmayacaksın, paçaları... Kapan ne kadar ısrarlı ise, ona bakacaksın...
Sonuçta yalnızlıkta bir seçenek...
Kutluyorum düşündüren şiirini sevgili Dostum...
Yaşam bir yolcuk. Hem de çok uzun. Bu yol bazen aydınlık sabahlara çıkar,bazen de şairin dediği gibi sarp bir dağın eteğinde, yol değil, patikalar bile kaybolur gider.
İşte o anda tam da şiirdeki gibi 'Çekilecek tadı tuzu kalmadı artık bu iki kapılı hanın… ' Diye düşünürüz.Bir kaybolmuşluk hissi gelip oturur yüreğimize.
Yaşıyoruz hepimiz bu duyguyu. Nasıl da tanıdık geliyor.
Ama,her şey bitti dediğimiz o anda bile umut küçücük bir filiz veriyor,kaybettiğimiz 'kendimizi' yeniden buluveriyoruz.
Dünya değişiyor ,değiştikçe yalnızlaşıyoruz.Daha sık karşılaşır olduk bu kayıp duygularla.
Çok güzel bir şiirdi Değerli Öğretmenim .Kutluyorum sizi.Kaleminiz hep yazsın.
Tükense de patikalar,yeter ki paçamızdan kapmasın derin kuyular diyelim.
Yolunuz yeni yeni patikalara çıksın. Yareniniz sevgi olsun.
SAYGI ve Selam ile.
Gün içerisinde kim bilir kaç kez çıkıyoruz yalınayak o yolculuğa.. Kaç kez o koyu karanlığın derinliklerinde geziniyoruz ve kaç kez kırılıyor umudumuz duyduğumuz gördüğümüz her şeyin hiçliğini fark ediyoruz..Evet hiç birimiz aynı gökyüzüne bakmıyoruz aslında aynı kuyulara inmediğimiz gibi..
Harika bir şiir okumanın keyfindeyim.. Usta kaleminize sonsuz saygı ve sevgilerimle..
İnanın hepimiz bazen ruhumuzun derinliklerine böyle yolculuklar yapıyoruz bazen neyi aradığımızı bilmeden.Belkide aradığımız kendimize ait birşeyler..Ben bu şiirinizde kendime dair birşeyler buldum..Kutlarım Hocam..Yüreğinizin sesi hiç susmasın...
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta