Döngü Şiiri - Yıldırım Yıldıran

Açlıktan ölüyor köpek
Yürüyor kadın
Kemikleri sayılıyor köpeğin
Kadın sandalyeye sığmaz
Birinin kaderi köpek olmak
Öbürü şişmanlamaya mahkum
Günlerde kek,börek ve çörek
Üzerine tatlandırıcılı çay
Dili dışarıda itin
Umuyor poşetten bir kemik
Dönüyor kadın
El hareketi çekiyor köpeğe
Terbiyeli ol
Ne anlar köpek elden açtır o
Takipte kadını
Umuyor bir şeyler
Belki bir et parçası
Ya da sade kemik
Havlamaya dermanı yok
Kadın şişmanlamaya devam ediyor
Hem üzülüyor köpeğin açlığına
Üzülüyor kendi tokluğuna
Sığmıyor sandalyeye
Sığmıyor odalara
Sığmıyor evlere
Günü var kadının
Üç çeşit tuzlusu
Beş çeşit tatlısı
Tatlandırıcılı çayı
Afrika’da bir çocuk
Kemikleri sayılıyor
Başında bir akbaba
Karababa
Ölümünü bekliyor çocuğun
Seviniyor akbaba karababa
Afrika’da bir akbaba olduğuna
Üzülüyor çocuk
Önce çocuk olduğuna
Sonra siyah olduğuna
Sonra da Afrika’da
Aç ve siyah bir çocuk olduğuna
Zamanı azalıyor çocuğun
Akbaba yemini bekliyor
Seviniyor kuş olduğuna Kara Afrika’da
İyi ki çocuk değilim diyor Afrika’da
İyi ki köpek değilim
Kemikleri sayılan
İyi ki şişman bir kadın değilim…..da
Sandalyeye sığmayan
Nesin peki sen?
Avını bekleyen aciz bir akbaba mı?
Ölmeyi bekleyen siyah bir çocuk mu?
Duyarsız bir insan mı?
Medeni dünyada
Sömürülen bir insan topluluğu mu?
Asya’da
Neyiz peki biz?
Bu dünyada
Canlıyız ve önce insanız
Sonra hayvanız ve bitkiyiz
Yaşamaya mahkumuz buralarda
Ve oralarda…
Aç veya tok
Şişman ya da zayıf