Döngü... Şiiri - Vedat Polatdemir

Zaman döngüye girdi.
Doğumunun acı sancıları,
Yüzünden bes belli.
Çok yakında;
Bir derdin daha babası olacağım.
Annesi sen...
Parmakların her tıkladığında adımı,
bir iz bırakıyor....
Buraya değmiş, buraya değmemiş
Aha burada kokun bak hala duruyor,
Biraz evvel gitmişsin,
dudağının kenarındaymış sigara.....
Ve çatıkmış kaşların,
Kızgın okşamışsın adımı
Yüreğine bir kere daha yüklenmişsin,
Bir kere daha sıkıştırmışsın,
Durduracak gibi onu...
oysa suçu yok onun! ! !
sende biliyorsun…..
Bir, bir acıları geçiştirirken,
Sevgimi atamamış bir kenara...
yok sayamamış hassaslığını....
en olmazında en imkansızıydı bu....
en yalansız, en dolusu, en sıcağı buydu....
Ve hala en yalansız ve hala en sıcak sana,
İlk gün gibi hala çarpışlarında adın...
Bu zaman sana bensizliği öğretse de,
Bana sensizliği öğretemez…
Bırak yüreğini, varma üstüne...
Parmaklarını çek üstü eğik harflerden,
Beni kötüleme endişesini yaşatma onlara...
Kırgın bakmasın “a-ş-k”...
“h-a-s-r-e-t” saklanmasın....
Seni koyduğum yerin adı belli...
Yazmam sana!
Lakin öyle bir dolamışım ki,
Dikenli telleri oraya;
Ne sen çıkabilirsin,
Nede bir başkası girebilir….