Karanlığa meydan okuyan yıldızlar gibiydi sevişler
Ve bir o kadar da yalnız yaşandı seviler
Düş kırıklarını biriktirip çanta diplerinde
Yalnızlığa mahkum edildi aynadaki yüzler
Mevsim yürüdü, gün yürüdü, umut yürüdü,
Mutluluk ormanında incecik bir yaprak
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta