Döngü Şiiri - Ali Sinkay

Yolları tükettik.
Vuslatı ararken kaybolmayı öğrendik.
Şehrin paslı dişlileri arasında ezildik,
sonra bir sahil kasabasında,
eski bir panjurun gıcırtısında
onardık kendimizi.

Otel odalarında kimliğimizi unuttuk,
bozkırda susuz kaldık.
Ama gördük ki
düşmek,
kalkmanın ilk hecesiymiş.

Şimdi perde iniyor,
ışıklar sönüyor.
Ama bu bir son değil.
Çünkü her hikâye
bittiği yerden
yeniden başlar.

Müzik susar belki,
ama içimizdeki o ritim
asla susmaz.

Ne diyorduk?
Yol uzun…
Yolcu yorgun…
Ama gökyüzü…
Hâlâ orada.