Döngü Şiiri - Berat Özdemir

Öyle bir döngüye gireceksin,
Biraz yorgun ve biraz bencilsin.
Pür heyecanlı sinekler konacak,
O nadide tenine,
Onlarla dertleşeceksin.
Ta ki hüzünlü ısırıklarla seni kendine getirene dek.
Kör bir bıçağın olacak,
Akan ilk kanda senden olacak.
Işığın öldürülünce hunharca.
Artık karanlığa âmâ olacak,
Son kalan bir bedeviyi tanıyacaksın.
Tanıyacaksın ama boş,
Dokunmayı bilmezsen her şey boş.
Öyle bir döngüyle imtihan edileceksin ki,
Arkasından ağladığın mefta sen olana dek,
Ta ki son bir canın kalana dek,
Sürecek ve sürdürülecek.
O ilk gözünü açtığın gün,
Sana dışarıyı gösterecekler.
Dış görünüşe aldanacaksın.
Fazla mutluluğun ardından,
Özünde acıya bakacaksın.
Pişmanlıklarla oturup yıldızları sayarken,
Sen ben olacaksın.