Döngü Şiiri - Orhun Kalyoncu

Uyandığımda saplandı bir hançer.
Ağlayarak çıktım yatağımdan.
İster istemez çok usandım.
Kendimden ve de senden.
Aylar ayları kovalarken
Ben hep o tarihi bildim.

Yağmurlarım, güneşlerim
Islattı, üstüne kuruladı.
Çalkaladı.
Çok yordu!
Görüyor musun?

Dalga geçer oldum.
İçim kan ağlarken
ruh hastası oldum.
Saatim çaldı
Yine aynı tarihin sabahı.
Sabahlarım normale döndü
Tatlı acılardan oldu.
Usandığım ve de sen.
Güneş'in yerini Ay aldı şimdi.
Böyle olsun istedim
geceler.
Kendimi dışarıya saldığım o geceler,
Sevgilim oldu.