Döngü Şiiri - Sadık Yerlikaya

Dalda kurumuş yaprak
Düşmeyi beklerken toprağa.
Altında ağlayan çocuk.
Bakar güzelliğin yıkılışına.
Bilmez ki döngü böyle.
Düşen yeniden çıkar yerinden
Yeşilin bin bir tonu ile en güzelinden.
Aynen böyledir insanın dünya ile sınavı.
Bilinmezle bilinen
Yaşlanmasını bilmeyen
Asla huyunu değiştirmeyen zaman.
Bazen cadde yüzü görmeyen sokaklarda
Bazen de ana cadde de
Hareketin içinde yaşatır seni.
Nerde yaşatırsa yaşatsın
Beden aynı beden
Değişir sadece akla hükmeden.
Baştan dedik ya
Düşen yeniden çıkar yerinden
Sen seni bilirsen sen seni
Anlarsın işin özünü kısacası
İşin sırrı kökünde saklıdır.
Bağlıysa kökün sıkı sıkıya toprağa
Korkma sokaklardan caddelerden.
Gezin gönlünce tadını çıkarmaya bak.
Tüm güzelliği ile bu bir döngü sadece.