Dönen Dolaplar

Düşeni tutup da kaldırmaz eller
Gördükçe bedenim ruhum yanıyor
Günaha bulanmış tövbesiz diller
Kendini cennette huri sanıyor

Vurdum duymaz olan düzeni bozar
Şişede durur da bedende azar
Hacı hoca derim, beni çok üzer
Dilinde zikri var rüşvet sunuyor

Serzenişim sızım gözümden akar
Doğrucunun adı ayyuka çıkar
Yalancı kendini hemen de aklar
Söylediği söze kendi kanıyor.

Dermanım tükendi kalmadı takat
Yolsuzluk kuryesi hemide kat kat
Düzenbazlar hüküm sürüyor heyhat
Eşekten atlayan ata biniyor

Kardelen bu muhabbet çok koyu
Elbette çıkacak bu işin suyu
Türlü türlü haller vebalı huyu
Çözülmez bir düzen dolap dönüyor

...türkmenkızı...