Dönemsiz Okuduk Okullarımızı

sokakları aklım süpürürdü
halim selim saatlerde çöpçülerle haşır neşir
haksızlık içeriğiyle anlamsız adlandırılmıştı
göğün kaybedilmiş yakınlığı kriz mevsimsizliğiydi
çeşni yaptık ardından ağladığımız yavru kuşları yuvasız gözyaşlarımıza
oysa aşk yere uzak göğe yakın durmaktı akla inat
çamurlu nehirlere akıtmadık girift anlamsızlığımızı
hayatta ölümdür tutarlı derdin üstad aşk dışımızda
içinde olduğun örselenmişliği şehrin kırdığı kalemime bil ey yar
mahalli bir cenazemiz olacak bizim de unutulmaya mahkum anlarımız
dönemsiz okuduk okullarımızı kara tahta yüreklerimizi tebeşirledik aşkımızla çalakalem
mevsimlerdi öğretmenimiz
kuşlardık şehirde dal budak bırakmadık değmedik
ufka uçmak istedik belki de buydu tek suçumuz
bilinmeyen yığıntılarda çer çöp aramakmış oysa sen
ters istikametlerde hırsızlama dalmak kapalı havada
istasyonlarını yitirmiş çekicisiz vagonlardır aşk
layık olduğumuz şiirsellikte akmak gibi uygun hatıralarımıza