bu ardına düştüğümün sonu yok
tek servetim ölüm artık
yüreğim kamaşırken gülüşündeki acıda
ve temmuz denizleri kadar masum bu derinlik
güneşin çaresiz kaldığı korkuların inadına
serin bir sevdanın kanatlarında alıp götürüyor
kirpiklerimin gölgesini bile...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta