bu ardına düştüğümün sonu yok
tek servetim ölüm artık
yüreğim kamaşırken gülüşündeki acıda
ve temmuz denizleri kadar masum bu derinlik
güneşin çaresiz kaldığı korkuların inadına
serin bir sevdanın kanatlarında alıp götürüyor
kirpiklerimin gölgesini bile...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla