Dönebilsem Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Dönebilsem en başa,
Dönebilsem geriye...
Seni kaybettiğim o güne,
"Gitme!" der miydim?
Çekip omzundan sarılıp,
Öper miydim?

Heba olan yıllarıma günah keçisi arayan ben...
Bir kere olsun "Suçlu sendin!" diyebilir miyim?

Şimdi doğrularım kayıp.
Yanlışlarım hükümdar.
Eline almış kalemi, ha bire yazıyor acılarım.
Kazıyor,
Kanatıyor,
Deliyor avuç içlerimi.

Dilimin dudağıma son yalvarışı bu,
Ayaklarımın son basiretsizliği...
Her şeye rağmen sen varsın,
Ve o kahve yanığı gözlerin!
Son ayaz bu,
Yüreğimin buz tutuşu.
Ölü derimi yırtıp atıyorum.
Göbek bağımdan sızıyor ihanet!

Ne ara?
Ne zaman kırıldı ellerim?
Gözlerim, iki keskin cam parçası...
Kan çekiyor,
Donuyor damarlarımda.
Bayraklarım yarıda.
Umutlarım yarım.

Santim santim terk ediyorum koca şehri.
Sus pus kaldırımlar.
Islak sokaklar.
Kana bulanmış mazi!
Parmak aramda sigaram,
Bir nefes,
Bir nefes daha…
Ölüm kol geziyor ciğerlerimde!
Var git başka yerde volta at diyemiyorum.

Sensizlik yağmur gibi değil,
Kurşun gibi çarpıyor bedenime.
Ekose kaldırımlar.
Mavi kasımpatılar.
Solmuş yüzümde haykırışlar.
Ağaç dallarına asıyorum özlemlerimi.
Kundaklara sarıyorum ölü derimi.
Tuz bastığım yaralarım yine kanıyor!

Adı ne, senden gidemeyişimin?
Adı ne, cam yarası mı, can yarası mı?
Adı ne, içimdeki senlerin?
Duam mısın?
Bedduam mı?
Adın ne, senin?!
17.03.2025 21:06