Döne Yıldırım Şiirleri - Şair Döne Yıldırım

Çocuklar gibi eğlendiğim bu gün
Yine çocuklar gibi ağlıyorum
Ellerim boş yüreğim tutsak
Git kalbim duygularının seni götürdüğü yere git
Git kalbim ilk aşık olduğun güne git

Yagmur yagdıgın
içim burkulur o anda
sensizlik gelir aklıma dayanamaz kalbim bu sızıya
kalbim sızlar o anda
...
yagmur yagdıgında

sen damarımdasın
şah damarımdasın
artık unutmam senı
tam buradasın

ölüm ayırır ancak

ANNE OLMAK ……………
Kendimle barışık hiçbir şeyi takmayan ben…
Kesintisiz düşüncesiz uyuyabilmenin kıymetini bilmezdim
Evimi her gün temizlerdim
Hatta süsler püsler küçük dekorasyon oyunları yapardım
Evimi dağıtacak şeylerin küçük oyuncaklar yırtık kâğıtlar olacağı aklıma bile gelmezdi...

Ahhh İstanbul ahhh
kimin derdi yok ki
içini dökmek istiyor
haykırmak
hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyor
dinler misin bizi

Şu anadolunun sesi var ya şu ana dolunun
İnsanı kendinden geçiren kokusu
Taşı toprağı insanı
Başka oluyor be Hayri amca
Anadolu’da doğmadım ama ölürsem ana doluya gömün beni
Anadolu insanı kadar mert

İNAT
Gitme gitme dur
Gönlümde tahtını kur

Sana zarar gelsin istemem bi dinle ne olur
Yüreğin yansın istemem bi dinle ne olur

(D) eniz teninde yansa yüreğim seninle atsa kalbim
(Ö) yle güzel ki gözlerin öyle yakıcı
(N) asıl da benliğimi sarıyor kokun...
(E) llerimde sensizliğin kurumuş gül dalları

kandırdın beni
sızlattın beni
yalan oldu diye
söylettın beni

dinlemezmiydim

Ahhh İstanbul ahhh
kimin derdi yok ki
içini dökmek istiyor
haykırmak
hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyor
dinler misin bizi