Döne Yıldırım Şiirleri - Şair Döne Yıldırım

Beni dünyaya getirdiğinde çektiğin acıları anlattı teyzem
Ne kadar acı çeksen de beni kucağına aldığındaki mutluluğunu
Hayatta ben ve kardeşlerim için verdiğin mücadeleyi anlattı
Neden dedim;
Babam onu aldattığında neden bırakıp gitmedi bizi
Teyzem ağlayarak anlattı

hayat boş. sevgi yok
insanda fesat çok
hayat boş. derdim çok
insanda vefa yok

iş işten geçtiginde

Annelik başka bir şeymiş bu duyguyu iki yıl önce bugün anladım

Aşkmış, sevgiymiş, ömürmüş, fedakârlıkmış, tek başına bir lokma ekmeği yiyememekmiş

Anne olunca anlıyorsun çok şeyi

Her sabah uyanırsın sıcak yatağından,
Dualarla uğurlanırsın…
Evden çıkarken, döner tekrar bakarsın
Evine, karına, çocuğuna
Akşam o mutlu yuvana çocuklarına dönmeme ihtimalin vardır…
Kadın ol, erkek ol, İster bir karakol polisi, ister emniyet müdürü

benden sana tek hatıra
öpüşüm kalsın yanaklarında
ayrılık deme sakın bana
dayanamam ben bu acıya

sensiz gecen bırgun bıle

üzülürüz bazen
seviniriz
acır içimiz kimse anlamaz bizi bazı anlarda
ruh ikizimiz dediğimiz nefes alırken bile ayrılamadığımız insanlar bile
nefes alamıyorum o anlardan birini yaşıyorum
nedensizce ağlıyorum

iki gözum iki çeşme
aglıyorum gunduz gece
sen benı hıc sevmesende
seviyorum ölesiye

sensiz kaldım her dakıka

Sorarsan ülkenin, arzu halini,
Ne yazıp, ne anlatayım İstanbul.
Al bayrak semada dalgalanır ama;
Mahsun bakar yıldız’ ım, ay’ ım İstanbul.

Çeşmeler akmaz olmuş, dağlar ağlıyor,

ben neyim, kimim dediğim bir anda çıktın karşıma
ve bana kendimi hatırlattın...
sessizce girdin hayatıma fırtınalarla çıkıyorsun
tamam sen kazandın elveda....
ama ben ikinci şansa inanmayanlardanım
ölümde, sevgide bir kere olur

Bitiyor mu
Bu kadar severek bağlandık birbirimize
Aşkla mutlulukla
Bitiyor mu gerçekten
Hani bir ömür sürecekti
Hani hastalıkta sağlıkta diye söz vermiştik