Yuvayı yitirmiş karınca gibi
Telaşım var döne döne ararım
Duvar diplerinde köşe başında
Kimse bilmez diz çökerek ağlarım.
Yüreğim de korlu alevler
Gözlerim yüreğime su döker
Yuvayı yitirenler elbet diz çöker
Kimse bilmez çöker çöker ağlarım.
Ne duvar bıraktım ne de taş dibi
Meledim peşinde kuzular gibi
Ben kendi elimle yitirdim seni
Dizlerimi döve döve ağlarım.
Gurbet nere sıla nere şaşırdım
Hedefsiz çaresiz yürümeye alıştım
Ezile ezile tozlara dumanlara karıştım
Ezildikçe savruldukça döne döne ağlarım.
Kayıt Tarihi : 15.8.2024 14:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!