Döne Şiiri - Abbas Paksoy

Döne
Dönem; Yanında, duramıyom ayık.
Senin aklın, yoksa ellere mi kayık.
İnci gibi dişlerini, kimler sayık.
Kimselere veremem, ben seni Döne.

Geliyor sevdiğim, Döne; Döne, döne.
Döne bana gelmezsen, ocağın söne.
Döne, bana geliver, sen döne, döne. NAKARAT

Karşımda seni görünce, hayal sandım.
Döne’de benim diye, inandım kaldım.
Döne, bana gelmezsen işte ben yandım.
Sakın ha, kanıma girme benim Döne.

Adını ananların, dili döküle.
Sana değenin kolu, kökten söküle.
Dünürüyün köküne, zakkum ekile.
Döne, bana geliver, sen döne, döne.

Güzeli övmek, bütün yiğidin kârı.
Gelse de, güzellerin sergi baharı.
Baktım, sen, içlerinden kokarsın harı.
Gel de, bu garibin yari ol, sen Döne.

Muhabbetimiz, sevgimizi artırdı.
Bakışın, Paksoy’un aklını batırdı.
Aşkın, beni, yerden yerlere yatırdı.
Tutta elimden, yitirme beni Döne.