Zaman attı köşeye, eski bir radyo gibi
Dört duvarı yıkılmış, harabeye dödürdü
Karanlık kuyudayım, görünmüyor ki dibi
Ciğerim yangınlarda, ışığımı söndürdü
Felek döndürdü çarkı, zaman öğüttü bizi
Duman olduk, toz olduk, un ettik kendimizi
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta