Dondum Şiiri - Nazende Kaya

Annemin de dediği gibi,donnndummmm.
Hem de bir taş gibi dondum..
Bakışlarım dondu,tek noktaya kilitlendi,
Ufka kilitlendi, sonsuz uzaklara kilitlendi.

Halbuki uzaklarda bana, benden olan hiç kimse yok ki, uzaklarda da bir beklediğim, yada bekleyenim yok ki.
Dondum işte, dondum yine!

Dibimdeki denizin dalga seslerini,
Başımın üstünde uçan kuş seslerini,
Çevremdeki insanların seslerini
Duymuyorum işte,
Duyamıyorum yine donnnndummmm,
Kilitlendim.

Babamın domuzları öldürürken donması gibi donnnndummmmm.

Onun da gözleri kilitlenir di, uzak, uzak noktalara..
O da donardı vücudunun her noktası ile tıpkı benim gibi..
Sonra da Azrail’i olurdu dinsiz domuzların..

Şimdi ben,
Kimin,neyin
Azrail’i olayım?

Kimin ya da, kimlerin canını yakayım da kurtulayım bu donukluktan.

SİESNAZHAK
kayaçiçeği