Donar Şiiri - Yavuz Değirmenci

Kış gelince bizim Kaban dağında
Rüzgar donar,ayaz donar,yel donar
Kırağ vurur zemherinin çağında
Serçe donar,karga donar,dal donar
***
Başı hep dumanlı efkârı bitmez
Sırtında yılların kederi gitmez
Ayrılık fendine takati yetmez
Yürek donar,beden donar, kol donar
***
Saklanınca Güneş, karanlık basar
Karataş’tan şehre fırtına eser,
Çeşmelerden akan sular buz keser,
Musluk donar,kurna donar,göl donar
***
Cefakârdır bizim elin anası
Yavrusudur hayatının manası
Emzirir memeden körpe cana su
Kundak donar, kollar donar,bel donar
***
Alın teri döner buzlu nehire
Her beden dayanmaz bunca kahıra
Karı yarıp ot taşırken ahıra
Kısrak donar,kırat donar,nal donar
***
Garibin evidir bir göz odası
Hep titrektir gazyağılı lambası
Daha kaynamadan paça çorbası
Soba donar,tezek donar,kül donar
***
Aşık olan gönle sevgiyi diker
Köklerine sevda suyundan döker
Ayrılık vurunca gam-hazan çöker
Bahçe donar,bağban donar,gül donar
***
Gurbete açıldı ekmek kapısı
Hasretlik mazluma ömür törpüsü
Dilime düşünce sıla türküsü,
Sazım donar, mızrap donar, tel donar
***
Bazı bazı kaderime kızarım
Feleğe sitemli mektup yazarım
Gözyaşımı yüreğime süzerim
Çise donar,yağmur donar,sel donar
***
Yad elde gönlümü keder sarınca
Yüreğin kapısı tak-tak vurunca
Sabırdan taşanlar dile varınca
Cümle donar,kelam donar,dil donar
***
Gurbetten sılaya dönmek isterim
Kadim komşuları görmek isterim
Vuslat kapısından girmek isterim
Kapı donar,tokmak donar,zil donar
***
Yeşillenmiş toprak bacanın çimi
Dostlar kalkıp gelse bir çay içimi
Onlar çay dökseler ben de içimi
Günler donar, aylar donar, yıl donar
***
DEĞİRMENCİ kaderime kızamam
Alın yazısını silip bozamam
Hak’kın buyruğuna bir şey yazamam
Kâğıt donar, kalem donar, el donar