dün yolda yürürken birine rastladım
ayak numarasını sığdırmaya çalışıyordu
kaldırım taşlarına
dubaların etrafında döne döne yürüyordu
görünen o ki aklından yana epeyce sorunluydu
acımak değil de, üzülmek istedim ama üzülemedim
kaldırıma düşen silüeti boş gözlerle izledim
sonra kendimi iyice yokladım
sanki canım çekilmiş, içim boşalmış gibiydim
nasıl bu hale geldim diye düşündüm
her şeyi sonsuzluğa uğurlamıştım sanki
sanki cansız, kör, sağır ve dilsiz kalmıştım
anladım ki seninle birlikte terk etmişti
beni en insani duygularım
şimdi kapı eşiğine oturmuş
aylardır dönmeni bekliyorum
biliyorum ben istedim gitmeni ama
ne yalan söyleyeyim sensiz ne gülmenin tadı
ne de ağlamanın tuzu kaldı
bak işte indirdim yelkenlerimi suya
sensiz olmuyormuş bunu anladım
hatta yalvarıyorum geri dön
ben, yeni beni hiç sevmedim
dön yüreğim
dön ki birlikte savaşalım
dön ki hem gülüp, hem ağlaşalım
dön ki olumsuz ne varsa geride bırakıp
mutlu olmaya çalışalım
dön yüreğim
05.09.2014/08.12.2021-haticeak
Hatice AkKayıt Tarihi : 8.12.2021 08:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
genellikle sabah mesai başlamadan önce Gaziante'in o eşsiz Yüzüncüyıl parkında bir saat yürüyüş yapar ve öyle başlardım güne. İşte o günlerden biriydi, bir adamın kaldırımlarda kare şeklindeki tretuvarlara teker teker basarak ayak tabanını o karelere sığdırmaya çalıştığını fark ettim. Ciddi bir sorunu olduğu aşikardı. Allah kimseye dert verip, derman aratmasın.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!