Dön Umman Gözlüm Şiiri - Serap Demirtürk

Nasıl da sevip,
Nasıl da sarmıştı akgüvercini elleriyle...
Açtığında avuçlarını gitmez sandı,
Uçmaz sandı...çünkü çok sevmişti...
Döner miydi ki...

-Sadece gönül dilinden anlayanlar okusun.-

Yarim,
Bu siyah günün ardı ne renk
De bana!
Nerdesin!
Nasıl kıyar da gidersin!
Nasıl tutmazsın elimi...
Kolay mı bu kadar
Bırakıp da
Yok sayıp da
Gitmek...

Nasıl kıydın bu sevdaya
Nasıl acımadı yüreğin
Hem sana hem bana!
Canözüm...
Nerdesin!
Duymaz mı ağıdımı kulakların
Rabbimden başka kimsem yok ki...
Ondan yardım istedim
El uzatsın sana
Taş değmesin ayağına diye.

Yar!
Ah yar!
Bilmez misin ki
Sevdalının yüreğini
Sadece sevdalısı yakar
Ve
Sadece sevdalısı yıkar...
Nerdesin yüreğim!
Ses ver, öldüm...
Sensizliğin ölümümdü yar,
Bilmedin.
Ellerimi uzattım tutanım yok,
Kollarım bomboş saranım yok
Gözlerim bir pınar silenim yok …
Hıçkırıklarım gelmez mi sana?

Şimdi...
Bir elimde kör bıçak
Bir elimde sevdan...
Ne yapayım ben yar!
Söyle!
Kör kuyulara attın beni,
Yanarım yangınlar içinde
Alevler, yüreğimdeki yangına acıdı.
Canözüm...
Ne olur,
Bir ses ver...
Gitmedim de,
Ölmedim de,
Yaşarken öldürme beni...
Bak,
Keman ağlıyor benimle...
Dil yarası,
Gönül yarası olmasın...
Hasrete olsun şikayetler,
Sevilenin sözü,
Sevilene ölüm fermanı olmasın.
Gel,
Dön gel...
Seni götüren yol,
Geri getirsin.

Sözün vardı,
Salımdan tutacaktın.
Vazgeçtim,
Tutma,
Yeter ki dön
Dön umman gözlüm,
Dön!

Serap Hoca

Güllük Şiir Güldestesi-2007