Don Kişot Şiiri - Deniz Gece Mavisi

El olmayı kendin seçtin,
Beni yok saymayı,
Adımı unutmayı,
Varlığımı silmeyi...

Sırtını döndün anılara,
Geçmişi çöpe attın,
Gözlerime bakmadan gittin,
Kaçmayı maharet sandın.

Korkaklığını cesaret bildin,
Savaştan kaçıp barış bekledin,
Oysa meydan okudum sana,
Ama sen kaçtın, sustun,
Düşman belledin beni.

El olmayı kendin seçtin,
Şimdi uzaklarda bile değilsin,
Hiçliğin içindesin,
Ben ise o hiçlikten,
Küllerimden doğmayı öğrendim.

Arkamdan konuştuğun sözleri,
Duymayacağımı mı sandın?
Başkalarını övdükçe,
Küçüldükçe küçüldün.

Görmedin ölmemek için çırpınışlarımı,
Duymadın yapma diye feryatlarımı.

Adamım demekle adam olunmuyor,
Koyma suyuyla değirmen dönmüyor.
Rabbim dil vermiş, kemiği yok,
Döndükçe yüreği deliyor.

Söylemedim mi sana, eyvallahsız insanım,
Kimseyi gözüm görmüyor artık.

Şimdi git, kurumuş çiçekleri sula,
Yalan kulaklara şarkılar söyle.
Dev gibi adam, küçücük bir elvedaya,
Nasıl sığdı, düşün.

Hoşçakal,
Yalan dünyanın yalancı Don Kişotu.
17.02.2025 10:09