Dön Diye Değil, Gel Diye Yazıyorum

Yine aynı penceredeyim bu gece,
Sokak lambası titriyor sessizliğinle.
Rüzgâr, kokunu taşıyor uzaktan,
Kalbim, senin geldiğin yöne dönük hâlâ.

Zaman geçmiyor, sadece akıyor içimden,
Her saat başı biraz daha sana varıyorum.
Uzaklık dediğin ne ki sevgilim,
Bir adım atsan düşer kollarıma rüzgâr bile.

Geceler uzadıkça adını mırıldanıyorum,
Uyku bile seni soruyor bana.
Yastığımda eksik kalan taraf hep sen,
Sanki dokunsam orada sıcaklığın kalacak.

Ben seni dön diye değil,
Gel diye bekliyorum.
Yarım kalan bir hikâyenin devamı gibiyiz,
Ve ben hâlâ cümlenin sonunda sen ol istiyorum.

Bir gün, ansızın,
Kapımın önünde sesin yankılansın isterim,
“Geldim” de, başka hiçbir kelimeye gerek yok.
Ben zaten seni beklerken,
Tüm kelimeleri susturdum sevgilim.