Sen ey kendini bir şey zanneden, dön de bir bak şu evrenin çarkına,
Sen kendini tanımaktan aciz, söyle nasıl varacaksın farkına,
Hayatı hep bu gün mü sanırsın, neden hiç dönüp bakmazsın arkana,
Yaşanan ömrün bir gün bitecek, yoksa sen bitmeyecek mi sanmıştın,
Dört kişinin omuzunda seni, götürürler ölmüşlerin parkına.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta