Sen ey kendini bir şey zanneden, dön de bir bak şu evrenin çarkına,
Sen kendini tanımaktan aciz, söyle nasıl varacaksın farkına,
Hayatı hep bu gün mü sanırsın, neden hiç dönüp bakmazsın arkana,
Yaşanan ömrün bir gün bitecek, yoksa sen bitmeyecek mi sanmıştın,
Dört kişinin omuzunda seni, götürürler ölmüşlerin parkına.
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;