“ Dön Buyana “ Şiiri - Celal Çetin

Kendinden beni kıskanan nazlı yar.
Güzeli sevmenin günahımı var?
Anlasana, sensiz Dünya bana dar.
Dön buyana, derdimi bir soruver.!

Yokluğun kış, hayatım buza keser.
Sevda yelin benden yana sert eser.
Çok naz aşığı usandırır, bezer.
Dön buyana, bende seni görüver.!

Gönlümdeki taht’a, oturan dilber.
Bülbül aşkıyla açmaz mı güller?
İki canda bir ten olmuş bak eller.
Dön buyana, feryadımı duyuver.!

Nikâhta keramet olurmuş, derler.
Hocaya, benimle evet deyiver.
Geçiyor gün, tükenmekte ömürler.
Dön buyana, seccadeyi seriver.!

Arın oldum ben, çiçeğinden emdir.
Güzel kokular sal, özünden bal ver.
Bülbülün oldum, sana feryadım var.
Dön buyana, konacağım dalı ver.!

İslenmiş cam, ışık vermez fenersin.
Celal'e neden sırtını dönersin.
Ses seda yok senden, hangi kararsın.
Dön buyana, Güneş gibi yanıver.!