Kaç zaman geçti üzerinden yılların bilmem
Giderken beş yaşındaydım dönüşünü belki görmem
Sofradaki yerin hala boş duruyor bir başkasına vermem
Dön artık; gelmezsen anam, ben murada ermem.
Neydi suçun, kabahatin aklım ermez,
Taktılar kelepçeyi bileklerine gözlerimden gitmez,
Son bir kez öpeyim oğlumu deyişin susmak bilmez,
Dön artık; görmezsem anam bu garibin yüzü gülmez.
Ne yapar ne edersin parmaklıklar arasında bilmem,
Sen yanımda yokken dünya güzelliklerini görmem,
Alsalar da canımı sana ait bir tüyü vermem,
Dön artık; girmezsen bu eve ben refaha ermem.
Sordum askere müdüre suçu yok dediler,
Suçu yoksa anamı niye zindanlara verdiler
Beni daha çocukken anama hasret ettiler,
Dön artık; dön anam! ...
Benim dünyamı yakıp gittiler…
Ender PEHLİVAN
10 Ocak 2004 Cumartesi
Kayıt Tarihi : 15.8.2009 18:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Genç yaşında 1 çocuk sahibiyken eşini trafik kazasında kaybeden ve hizmetçilik yaparak çocuğuna bakmaya çalışan bir kadın. Kara bir gün kadına insan diyemeyeceğim bir sapık tecavüz etmeye çalışır. Kadın eline geçen bıçakla adamı öldürür ve ceza evine girer. Çocuğu beş yaşındadır hapse girerken. Yıllar sonra görüş gününde tesadüfen anne ve oğlunun konuşmalarına kulak misafiri oldum ve bu mısralar döküldü kalemimden…
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!