Düşünememiştim böylesine özleyeceğimi,
Ne kadar ve nasıl yaşadığım ortada.
Ve hiç düşünmemiştim bu yoldan gideceğimi,
Seni düşünüp, hissediyorum bu yolda.
Geceleri vakitsiz uyanana kadar bilemiyordum,
İçimdeki sensin.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta