fezayı bağlayarak yorgun kanatlarına
bir güvercin uçurup kıtalar arasından
çağırdın beni
geçerek birer birer sürgün kanyonlarını
derbeder koşup geldim ışıldayan tahtına
yarım koyup bir bardak kurşun rengi çayımı
Devamını Oku
bir güvercin uçurup kıtalar arasından
çağırdın beni
geçerek birer birer sürgün kanyonlarını
derbeder koşup geldim ışıldayan tahtına
yarım koyup bir bardak kurşun rengi çayımı
Dokunmak yüreğe, bazen gözle bazen de bir sözle…
umut...nereye kadar?
umut elbette yaşam sevincinin temeli....harika şiirlerinizi okumaya devam edeceğim...
Kıymetli Şairem,muhteşem bir aşkın hüzünlü öyküsünü buldum mısralarınızda...İşte aşk,işte sevda,işte sevgi bu dedirten duyguları barındıran dizelerle yüklü harika bir şiir hüzünlü olsa da...Hangi aşk böyle son bulmuyor ki boş ver üzülme...
Bu denli içten yapılan 'dön'çağrısına kulak vermemek 'geliyorum'dememek mümkün değildir bence...
Şiirinizde kullandığınız anlaşılır sözcüklerden oluşan sade dilin duygularınızı daha güçlü ifadenizin en önemli kaynağı olduğunu düşünüyorum...
Hüzünle dopdolu olsa da aşkı sevgiyi sevdayı bağlılığı bağımlılığı doruklarda ifade ettiğiniz bu şahane şiiriniz için sizi yürekten kutluyorum...Saygımla...Savaş GÜRSOY
umut ederek yaşamak, bunu bilmek çok değerli..
tebrikler
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta