Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Dokunmak yüreğe, bazen gözle bazen de bir sözle…
umut...nereye kadar?
umut elbette yaşam sevincinin temeli....harika şiirlerinizi okumaya devam edeceğim...
Kıymetli Şairem,muhteşem bir aşkın hüzünlü öyküsünü buldum mısralarınızda...İşte aşk,işte sevda,işte sevgi bu dedirten duyguları barındıran dizelerle yüklü harika bir şiir hüzünlü olsa da...Hangi aşk böyle son bulmuyor ki boş ver üzülme...
Bu denli içten yapılan 'dön'çağrısına kulak vermemek 'geliyorum'dememek mümkün değildir bence...
Şiirinizde kullandığınız anlaşılır sözcüklerden oluşan sade dilin duygularınızı daha güçlü ifadenizin en önemli kaynağı olduğunu düşünüyorum...
Hüzünle dopdolu olsa da aşkı sevgiyi sevdayı bağlılığı bağımlılığı doruklarda ifade ettiğiniz bu şahane şiiriniz için sizi yürekten kutluyorum...Saygımla...Savaş GÜRSOY
umut ederek yaşamak, bunu bilmek çok değerli..
tebrikler
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta