Domino Taşları Şiiri - Özlem Saba

Dedim;
Bana domino taşlarının hikayesini anlat,
Dedi, asıl devrilen bizleriz,
Onlar değil...

Dedi;
Domino taşı gibidir mutluluk!
Ve de mutsuzluk.

Kusurlar...
Pişmanlıklar..
Ağırlık- hafiflik...
Aşk, nefret,
Domino taşları gibidir hayat...

Ne ekerse onu biçermiş insan.
Ne varsa derinlerinde
Onu taşırırmış deniz.

Sevgi, sadakat, mücadele,
Ve her şeye rağmenler koydum otaya,

Siz aklınızı ve kurnazlığınızı koydunuz.

Bir aşk koydum ben ortaya.
Siz, yüreğinizin bunu hiç tatmayışını.

Çürümüşlüğünüzü koydunuz ortaya
kokuşmuşluğunuzu....

Sıra sıra devrildi taşlar.
Ta ki başladığı yere dönene kadar...

Benim günahlarım,
Sizin günahlarınızın bittiği yerde başladı

Ancak ne bu beni ne masum yapar
Ne de sizi günahsız...
...
Bu sarhoşluğunuzla son taşınızı da devirmeden.
Son kalenizi düşürmeden, yüzleşin kendinizle Albayım.

Üzerinize örttüğünüz o Kukuletalı Ruhban Cüppenizi giyiniz ve bir an önce kendinizden ve insanlıktan af dileyiniz...