Dolunay 2 Şiiri - My Poem Halil Köse

Sana bir sırrımı versem,
yine kalır mısın aynı yerde…
Bulutların arasından kaybolup da gitme…

Kar tanelerinin arasından süzülen
gecenin güzelliği,
gökyüzünün nuru, sevgi meleği…
Dur, gitme hemen.
Sana bir söz,
bir de sözüm var…

Dur, gitme hemen…
Kar tanelerinin ipeksi süzülüşlerine,
aşkların en mutlu hikâyelerine…
Bam telime değmeden gitme…

Yeni bir bahara umutlarım var…
Anlatmadığım hayallerim var.
Dur, gitme hemen.
Sana anlatacaklarım var…

Yerde kar beyazlığı,
gökte düşlerimin kızıllığı…
Gel, misafir ol gönül hanıma…
Karanfil çay kokusu ile…
Ben anlatayım, sen dinle…

Laf aramızda…
Bir ahu’ya tutuldum.
Parlayan ay,
nur yüzlü bir dolunay…

Üşüyen lambalara
sevdamın ateşini üfledim.
Bulutlar dağılsın,
yıldızlar daha da parlasın…
Bir kalbim, bir de dolunay kalsın…

Ay ışığının gizemine
saklanmış sırlarımı
sümbül maviliğinden
nergis kokusuyla,
mor orkidelerin büyüsünden
Süzülüp gökkuşağının içinden
ışık ol da gel,
Sevgi olda gel dolunay…

Toplansın tüm renkler,
bir benim kalbimde,
bir de sevdiğimin
kalbinde parlasın dolunay…

Anlatacaklarım bitmedi,
dur, dinle…
Seviyorum…
Dedim ya, işte yine mi söyleyeyim?
Seviyorum…