Bir anlatışın merkezine duyguları koyduğumda cümlem hep seninle bitiyor.
Sevincimin özlemi gülen gözlerinde saklı kalmış,
nefeslerimin zincirleri aşkınla bağlanmış, kopamıyor,
beni sevdiğin kadar var oluyorum, düşündüğün kadar önemli...
Ne demeli bilmem ki seninleyken anlıyorum yaşadığımı,
yoksan eğer varlığım bile şüpheli....
Kayıt Tarihi : 28.5.2013 22:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!