Dolunayın Masumiyeti

Zaman eriyip gidiyor sabahların doğmadığı yollarda
Bir rüzgar eritiyor duygularımı alevlenen kollarımda
Bir günaha dönüşüyor yazdıklarım gecenin sonunda
Esir kalıyor gülümsemelerim içimin sonsuzluğunda

Bir bir yazsam derinden özlenen duyguların notalarını
Gönlüme çizsem bir yolculuğun en karanlık tablolarını
Zamanın dışında izlesem umutlarla dolu tüm senaryoları
Gizler belki solmak bilmeyen günlerin amansız sonlarını

Yağmurlara anlattım boğazımı düğümleyen geçmişi
Gökyüzünden duydum bir hikayenin sessizce iç çekişini
Aynalarda gördüm içteki masumiyetin usulca geçişini
Ve bir masal da okumadım insanın kendinden vazgeçişini