Dolunayın çocukları Şiiri - Mustafa Yaman 2

Tanıdık bir ses istiyorum
Arayıp beni bulacak
Orada bir kapı görüyorum
Gümüş anahtarla açılacak.

Ah, ne çok isterdim hatırlamanı
Belki bir doğaçlama yaşarız
Hadisenin içinde
Geçmişe bağlanırız.

Her şeyi ama her şeyi gökyüzüne asmışım
Efsane olmuş buluğ çağlarını
Bakıyorum arada sen ben onlar
Hatıraları ceplerime saklamışım.

Güneş ne kadar parlaktı
Ay ne kadar cömetti
Gündüzleri ve geceleri
Duraksız akan coşkun sular gibiydik
Kumlucada ve harmanlarda yel miydik.

Hani bir kız vardı
Saçlarından kelebekler uçan
Ayakları yere basmayan
Güneş bahçelerinde koşan
Birgun ansızın uçup gitmişti
İşte öyle başlamiştı ayrılık
Bir daha görüşemedik ne yazık.

Biz dolunayın çocukları
İçimize kar mı yağdı
Gönlümüzü gurbet mi bağladı
Unuttunuzmu sardunyaları
Ben hala kokusunu duyuyorum
Şimdi tanıdık bir ses bekliyorum.