dolunay düşte
maviliğe söner ışık
kıpırdanır ucun kıyın
uyanır doğa yeniden
bahardır gelen
eli ayağı düzgün gülüşte
toprağa döner ışık
kıtlığına düşer can
sıyrılmadan avucundan
kahırdır silen
yanık dönüşte
uyanık güler ağlar ışık
tamu kızılında gözleri
hüznüne gark olur
nehirdir dolan
sandığın sönüşte
zencefil kokuları dağılır
bağrına bastığın urbanda
Japonya yanar suda
zehirdir salan
kimliğe inanışta
yetim kalır ışık
dağları tanık olup bitene
sızar uygarlık diline
ahirdir olan
140311denizli
Kayıt Tarihi : 11.4.2011 23:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!