Dolunay Düsselinde Ankara

Ay ışığı çıkmış melike hatun cami göklerine
Büyük ay
Dolunay
Tarifsiz demlere gizemsi
Eylülülün giriş kapısında üstü başı koza kırıkları ve kor yangını dolunay tül perdeleri
Yükselerek geceyi adsız uzaklara götürüp getirermenin sarhoşluğunu uçsuz bucaksızlığa merdivensiz
Minarelerin arasından ışıyan sessiz yazılar akıyor ve ılık Ağustosun son salkımlarını
Çerçi olmuş taneler dağıtıyor sanki
karanlığın oturduğu kanepelerde tek tük insanlarla
Lamba direklerine asılı cılız şavkıyan saçıntılar altında
Sonsuzluğa açık bir pencere gibi her yol illa bir yolcuya
Her yalnızlık illa sırrını saklayan aynalara
Her yankı illa bir aksini resmeden yansımaya
Her yalnızlık puslu bir ayna gibi illa kendi içindeki suskun çığlıklarla yaz bitimi yollara düşmeye
Sonbahar
Bağını bahçesini bozan sevinç kabarcıklarına örtüsüz perdesiz cilalayıp köpürterek
Bir yer bir yerden eksilir azalırken tozu dumana katarak tüm çarşısını güze yerleştiriyor
Hazan göçebesi bir başka yer
Şeritlenmiş ve şifrelenmiş buyurgan bütün alanların dışındaydı çünkü aşk
Mevla şahit ki, sevgili diye çağıran her yer deli gönüllerin mesken mekan ortağıymış
Mevla şahit ki aşksa can şenliğine mesken mekan ikrarı kararda hem kefil hem vekil..
Dört bir tarafa hakim şehrin çıkıntı yeri derinleşen saatte şimdi daha sakin ve serin
Benzetmek gibi varsın olsun boydan boya ) bedene seyrine oturduğum şunun şurasında
Edki.Meclise doğru başaşağı.çırıl çoplak ve hafif rüzgarların estiği bu sarmal büyü
Hiç bir paket proğram kargosundan çıktısını almayan toprak kadar güzelliğin yurdu
Hiç olmadığı kadar huzura doyuran
diyarı sevgili
Ve hepsine hepsi
Dolunay düsselinde Ankara….

Seyfi Karaca….. Ağustos/ 23