Dolunay. Şiiri - Vahdet Dunca

Dolunayda uyumak günahtır!

O rüyalarında başkalarıyla mutluyken ağlayacaksın en çok.
Tek vefayı Hayalçalan’dan bekleyeceksin.
Gözlerini izler gibi bakacaksın dolunaya.
Öylece…
Batasıya…
Tüm gemilerini batırasıya bitireceksin o güzelliği bakışlarınla.
Sonra çekip gidişler gibi,
Acı haykırışlar gibi kaçıracaksın gözlerini.
Batışını izlemeyeceksin.
Çünkü;
“Zaten bitecekti, ben bitirdim.” Diyebilesin.

Dolunayda uyumak günahtır!

Dilinin ucunda küfürler dolaşacak sürekli;
Uyuyan bütün şehre serpiştireceksin.
Herkes nasibini alacak,
Umurunda da olmayacak işin garibi.

İşin garibi şu aslında:
Dolunayda sevişmek kolpalıktır!
Dolunay Yalnız Sevenler Meyhanesi’dir çünkü.
Meyhane ağzına kadar birbirini sevmeyen,
Yalnız insanlarla doludur.

Dolunayda uyumak günahtır!
Dolunayda uyumak adiliktir, şerefsizliktir.
Dolunayda uyumak,
Tüm bu söylediklerimi hak etmektir.

Dolunayda uyuyamaz kimisi.
Yine de günahkârdır ki;
Sevdiği için acı çekmektedir…

Pürsiyâh.