Dolunay Şiiri - Mehmet Macit

Dolunay…

Dolunay;
Beyaz gelinlik içinde, nazlı, nazlı süzülürken izledim,
Seni bu güne kadar, böyle güzel görmedim.
Vefasız bir aşka inat, seni bu gece, çok fazla sevdim.
Dolunay;
Sen uzayda, çok uzaklardasın ama karşımda,
Bakışırız temiz bir aşkla, umut yolculuğunda.
O, yaşadığım dünyada, fakat çok uzak diyarlarda.
Dolunay;
Bak sana coşkuyla el sallıyorum,
Ben şu anda, seninle aşkı konuşuyorum.
Onunla söyleşmek nerede? Sadece ama sadece susuyorum.
Dolunay;
Sen yıldızlara arkadaş,
Uzayın derinliklerinde, dostlarınla sarmaş dolaş.
O uzaklarda bensiz, benim gözlerimde, dinmeyen yaş.

Dolunay,
Ayların en güzeli, masallar kahramanı,
Şiirlere merhem, karanlık gecelerin sultanı.
O masum bir prenses, ben yalnızlıkların kurbanı.

Dolunay;
Sen gecenin serinliğinde, beni ısıtamadın,
Üşüyen bedenime, çok da umut olamadın.
Yalnızlık içine ki beni, yürek sızılarıma esir bıraktın.
Dolunay;
Bir düzen içinde dönerken, sen hep karşımda olacak.
Benim hayatımda O, sadece bir hayal olarak kalacak.
Anılar arasında, uzun zaman yaşayacak.
Dolunay;
Saatler sonu ağır, ağır giderken,
Tekrar geleceksin, burada seni beklerken.
Lakin ne O gelir, nede ben O’na giderim, hayat biterken.

Mehmet Macit 08.10.2009
Gerçekler ve hayaller