Dolunay Şiiri - Refik Şenol Çetin

Sensiz uyku tutmuyor beni,
Sessiz nefes alıp verişin duruyor yanıbaşımda yine
Sana dair türküler gizli yastığımın altında
Kimse bilmesin

Şimdi susuşun yada
Hiç durmayışın gözlerimin önünde
Oysa ne kadar uzaksın ellerime
Ellerim bilmesin

Sen; çocukluğun, genç kızlığın, yaşlılığın,
Kadınlığın ve ben...
Sessizce uyuyoruz işte...
Bir bardak su istiyorsun benden
Bardak akşamdan kalmış
Yaşlılığın bilmesin

Şarkılara konu olacak bir gün tüm yaşadıklarım
Ve herkes dotene olmadan yaşayabilecek belki de
Ama daha çok var o günlere
Daha çok var aşkın şiirini eskitmeye
Umudum bitmedi henüz
Bitmez belki de
Gönlüm bilmesin

Gülümseyince sen
Biliyor musun ki, unutulmazsın
Dokunmayınca,
Kokuyorum yaşamaktan
Tenim bilmesin

Sensiz uyku tutmuyor ki beni
Penceremde dolaşan hafif bir esinti
Sana dair şiirler sinmiş dudaklarıma
Şimdinin gizemi eskimeden gel

Zaman bilmesin bizi

Aşkın şiiri eskimeden gel
Umudum bitmedi henüz
Belki bitmez de

Şiirim bitmeden gel
Kimse bilmesin güzelliğini
Bir ellerim, bir aynan, bir de sen.
Kimse duymasın fısıldadığın şarkıların yalın güzelliğini,
Kimseler sarılmasın saçlarına uyurken,
Bencilliğimi,
Tutkunluğumu sana,
Odama tutsaklığımı,
Kimseler bilmesin...

Bir şarkı çalıyor radyoda,
Seversin sen,
Bitmeden gel,
Gel,
Bilmesin kimseler...

Yakamozlar sönmeden,
Şiirler eskimeden aşka dair,
Aşklar yitmeden,
Şarkılar bitmeden,
Ben çekip gitmeden gel,
Gel,
Bilmesin kimseler...