Dolunay Şiiri - Beyrut Behram

Çok önce göçtü candan umut seyyahı
Zamanı tutamadığından ellerim
Gözlerini dikmiş kolluyor siyahı
Çekilsin perdeler, son bulur gösterim

Şimdi yalnız bir ben bekliyorum seyri
Garabet gölgesinde sessiz-makbersiz
Gidiyorum dönmemek üzere geri
Zuhur edecek alametten habersiz

Sarp dağlar aşıyorum halim kan revan
Vuslata değecek mi dersin gayretim
Cevabını ararken bu aciz kervan
Heybemde bir yazı, geliyor nusretim

Karanlığı deliyor o an mavilik
Ruhumda sekinet yıldızlardan onay
Hakim oluyor tabiata kavilik
İşte, işte tüm haşmetiyle dolunay

Bakamıyorum gözlerim buz kesmekte
Sanki bir mızrak kaburgamı deşmekte
Titrek ellerim mezarımı eşmekte
Ölüm onda saklıdır bakamıyorum