DOLUNAY
Eski bir makasla gönlünü keserler.
Kesdikçe iliklerine kadar yarası taşır ruhunu.
Altın bir zindana koymuşlar kefenlerimin cebi,
Hatıratlar ve ihanetin zehirli sarmaşıklarıyla bezenmiştir artık....
Gitme vaktini dolunay gecesinde umardım hep.
Oysaki kışı unuttum en çok o gecelerde aglanırdı.
Yaz geceleri elini tutardım bir mevsimsel dönüşümmüş meğer kırıklığım.
Geçer zaman akar yolunu bulur yaşasın katillerim....
Kayıt Tarihi : 6.1.2020 20:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
