Dolunay Şiiri - Lütfi Bilir

Ey,dağların zirvelerinden
utangaç,sıkılgan tavrıyla,
önce ak-pak yüzünü gösteren,
sonra yavaş yavaş tüm ihtişamıyla
gümüş göğsünü açan,
sonra kendi aydınlığının,
güzelliğinin farkına varmışçasına
çırılçıplak soyunan,
aydınlığa çeviren karanlığı,
sevince dönüştüren karamsarlığı,
ve en hayret verici olanı;
havuz,
göl,
deniz,
okyanus demeden,
ayırdetmeden hiçbirini
tüm su birikintileriyle sırasıyla
sabaha kadar öpüşen,
ey dolunay,
bana eski sevgilimi hatırlatıyorsun.

İstanbul-2015