Dolunay... Şiiri - Enes Alımcı

Perdeyi araladım seyrettim dışarıyı
Yanmıyordu sokak lambaları
Ortalık zifiri karanlıktı
Severdim karanlığı
Hemen çıktım dışarı
Sokakta bir ben birde can yoldaşım köpekler vardı
Binalara baktım sadece bir iki evin ışığı açıktı
Diğerleri belliki çok rahattı
Çoktan uykuya dalmışlardı
Herkes ben gibi aşıkmıydı
Herkes ben gibi severken ortada bırakılmamıştı
Herkes ben gibi sevdiği uğruna uykusuz kalırmıydı
Herkes ben gibi senin için gözyaşı akıtırmıydı
Aya baktım ay bugün dolunaydı
Yuvarlak şekli ile güneşi anımsatıyordu
Ortalığı sadece dolunay aydınlatıyordu
Yürümeye başladım tek başıma zifiri karanlıkta
Eşlik ediyorlardı bana can yoldaşlarım
Evime yakın büyük bir park vardı
Orada ışıklar yanıyordu her yer ışıl ışıldı
Dolunayda beni takip ediyordu
Ben nereye yürüsem oda peşimden geliyordu
Korkma ben burdayım diyor güven veriyordu
Adeta seni ben koruyorum der gibiydi
Senin gibi değildi sen terkettin karanlığa attın beni
Dolunay karanlıktan koruyurdu bu kadar basitti
Bak yine sen geldin aklıma ne zaman çıktın ki aklımdan
Oturdum banka dolunay tepemde başladım ağlamaya
Küfür etmek istedim sana
Avazım çıktığı kadar bağırmak haykırmak
Yapamadım herkes uyuyordu uyandırmak istemedim
Senin için birilerinin hakkına girmekten korktum
Sen benim hakkıma girdin ama değilmi
Yüzsütü bırakıp gittin
Bana yalan söyledin
Benim hayallerimle oynadın
Geleceğimi çaldın
Beni aldattın

Derin derin nefes aldım
Gözyaşlarımı elimin tersiyle sildim
Sabah ezanı okunuyordu
Toparlandım ayağa kalktım
Gitme vakti geldi dedim kendi kendime
Can yoldaşlarımda çekiliyordu evlerine
Bugünde uykusuz kalmıştım
Bugünde canımı çok yakmıştım
Bugünde gözyaşlarımı akıtmıştım
Kim için
Senin gibi aşktan sevgiden noksan biri için
Değermiydi
Değmezdi ama sevmiştim
Vicdansız Vefasız Sahtekar biri olduğunu nerden bilirdim...