Göğün Ağzına Bir Tutam Ayışığı

oysa bileylenmiş bir çığlıktır bu
günün göbeğini kesen
bu akıntısına karışmak gibidir 
biraz bulanık suların

insanın kaç yağmuru vardır
kaç gökyüzü boşaltmıştır içini ona
susuşları kaçtır
ve kendi üzerine açıp
açıp kapattığı kaç kapısı

kaç karanlığı insanın
kalan son ışığı da silen
gecenin ensesine kaç çarpışı
kanlı ve uzun işgallerle
çürümeye bırakılmış orada
kaçıncı el yordamı

neyi söyler mesela suyun kendini döve döve
kayalara yosun giydirmesi
neyin olgunlaşmasını
dalından düşerken toprağa meyve
ve kaçta kaç acının birikimidir
şu ömür
zaman kaç keşkeyi taşır sırtında
her seferinde çocukluğun yeniden uğurlanması
kaçta kaç anın toplamıdır

daha kaç mayın tarlasında patlamalıdır
yaşamak dediğin
yollar kaç kösteklenmede
kendi yıkımlarını tutan o duvarlar
kaç kez kesmelidir kendi kirecinde ellerini

gün yüzünü
daha kaç aynada kırmalı
ve kimbilir kaçıncı güz sonrasın da
bütünü ile alfabesini gök
saracaktır kefene

yine de ağzın kaç umarı olacaktır
dilin kaç duası
inancın kaç yaaa olursası
ki gökyüzünün ağzına bir kez daha

düşse diye ayışığı...