Dolmayacak Şiiri - Abbas Ünal

Dolmayacak kabul ediyorum
Sanki hep 23 yaşındaymışım da
Göğsüme dayamışım tirbişonun demir, sivri ucunu
Çevirip çevirip çıkarmışım kalbimin ortasını
Patttt! İşte çıktı
Hüzünle değil alkışla kutluyorum bu yuvarlak boşluğu
Ne koysam oraya uymayacak farkındayım
Uymuş gibi olmanın sahteliğinden geçtim
Dolmayacak kabul ediyorum
Şu an en yakını söylesem yine geçmişi anlatıyor
Zaman önümde koşturan atlar
Ölümse her an an gibi yanımda
Bu yüzden dolmayacak
Zerre kadar üzgün değilim
Kalbimin ortasına demir para koyamam
Bir menekşe belki yuvarlaktır yaprakları
Menekşeyi kalbimin ortasında solduramam
Dolmayacak kabul ediyorum
Tamlık herkesin ortak yalanı
Boşluğun ortağı yok
Çabalamak ama ne için
Sahi ilk yalanı kim söyledi
Göğsümün ortasındaki bu boşluğa
İlk taşı ilk yalanı söyleyen atsın
Ya da bu kış ilk karı coşkuyla karşılayan çocuk
Kartopu atsın göğsümün ortasına