Doldur Be Hancı Şiiri - Bir Garip Orhan

Geceyi böl, kadehler eskiyip kırılmadan,
Aramızda harfler, paslı bir duvar,
Kim bilir kimler oturdu bu masada?
Her cümle, sarhoş bir ihtimal.

Doldur be hancı, üzüm, suskunluğu ezsin,
Naçar kelimeler uçuşsun havada.
Zehir gibi akar geçmiş, neylesin?
Bir kadeh, bir dünya, vakit dar.

Bu şehir kördür, vicdanları sağır,
Külfeti taşır kahırlı yosmalar.
Kime ne, hangi kadına içilir gül?
Kimin yüreği kaldı ki paslanmayan.

Doldur be hancı, acıyı savuralım,
Külhancı alevle oynar da yanmaz mı?
Biz de ayakta kaldık biraz yalanla,
Köpüklü bir sel gibi akar gider yıllar.