Dokuzuncu sayfada ölü bir gül yatar

içindeki yalnızlığın okşa saçlarını
ama incitme
derin bir nefes alıp
kopar bahçeye ektiğin çiçekleri
can çekişen bir gülü arkanda saklayarak
sevgilinin karşısına çık
diz çök
sonra
ver ona elindeki çiçekleri
o görecektir ölü bir çiçeğin gözyaşlarını
belki de silecektir
bence üzülecektir kırmızı bir gülü koparttın diye
güller ölü doğar
sen bilmiyor musun?
ama biz yine de
kuruturuz onu
en sevdiğimiz bir kitabın arasında
balkon köşelerinde yaşatmaya çalışırız
halbuki o ölüdür zaten
doğuştan
sokak lambasından çıkan bir ışık
aydınlatır mezarlıklarını
dokuzuncu sayfada ölü bir gül yatar
uykusunda hep aynı şiiri okuyarak
onuncu sayfada ölü bir menekşe vardır
o da sararmıştır en az gül kadar
sayfa kırk dokuz
ölü bir papatya
kimin kopardığı belli değil
kim kokladıysa o yapmıştır