Dokuzuncu Kapı Şiiri - Sinan Bayram

Gölgeler krallığından geçiyorum.
Dokuzuncu kapı son durağım.
Son durakta sonsuzluk var derler.
Mutlu sonsuz olmak istiyorum.

Üç kitap var, biri gerçek orijinal.
Kim ki o şeytanıyla bir yazan?
Üç bilmece farklılıkları dokuz eder.
Karanlıklar prensidir ışığa sızan.

Sükut altın dediler, parıldadım.
Ufuk çizgimi uzaklara sürdüm.
Üç bin yıl dünyayı dolaştım.
Kilitler açtım, bilmece çözdüm.

İlahsızda gezerim, diyor Lusifer.
Karanlığa ışık taşıyan tek benim.
İlahlar kitapları okumadan sezer.
Okuyorsam seni, tabi ki senim.

Cehennemin bile kahramanı var.
İnsanoğlunun alevi cennette soğur.
Cennetin yolunda tanrılar bize yar.
Gülün izi dikenin gazabından korur.

Dokuzuncu kapıya giden üç yol.
Üçünden biri gerçek diyelim.
Veya üçü birlikte bir gerçek.
Gizlilik yolunda özne gibiyim.

Gölgeler krallığında yerim hazır.
Şeytan bile hikayesini sevmez.
Hikayemiz ilahları kıskandırmalı.
Bir ilah olsa bile şeytanlar bitmez.

Bir kitapta tuğla ile örülü kapı.
Başka kitapta farklı ellerde anahtar.
Bir kitapta kişi tek bacağından asılı.
Üç kitabın birinde dört kule var.

Bir gerçek, üç kitaba pay edilmiş.
Üç kitapta üç farklılık dokuz yapar.
Dokuzuncu kapı üç yol tercih etmiş.
Yolcunun yolu kütüphane kadar.

Eşitliğe giden yolun yolcusuyuz.
Tanrıların iyisi bize eşlik eder.
Hayat kitabında ölüm karadır.
Akar su berrak yazgısını gizler.

Yıldız yolu gösterir, yolcu yıldız olur.
Yolun sonunda insan sonsuzluk ister.
Gölgelerden sıyrılan kişi yolunu bulur.
Yolunu bulan kimse bilmeceyi çözer.

Sinan Bayram